Magistrala kolejowa Wrocław – Berlin została oddana do eksploatacji w 1846 r., przebiegała przez Legnicę, Bolesławiec, Węgliniec, Żary, Lubsko, Gubin. Natomiast w 1875 r. powstał skrót od Miłkowic przez Leszno Górne, Żagań, Bieniów do Jasienia.
“Berlinka” na całej swojej długości była dwutorowa, do tego miała łagodne profile trasy. Wzorowe utrzymanie torowisk pozwalało na jazdę pociągów osobowych z prędkością 120 km/h, a legendarny trzywagonowy “Latający Ślązak” jechał nawet do 160 km/h! Przeznaczony dla podróżnych średniej klasy pierwowzór obecnych autobusów szynowych pokonywał odległość między Wrocławiem a Berlinem (339 km) w rekordowym czasie dwóch godzin i 34 minut. – Był to wynik wręcz rewelacyjny, nawet biorąc pod uwagę współczesne realia – przekonuje pasjonat kolei Sławomir Świniuch. – W zachodnich krajach europejskich ten standard zaczął obowiązywać w latach 60. ubiegłego wieku.